Koninklijke Luchtmacht in Nederlands Nieuw Guinea

In december 1949 werd de westelijke helft van Nieuw-Guinea voorlopig uitgezonderd van de soevereiniteitsoverdracht van het voormalig Nederlands-Indië aan de Republik Indonesia. Dit vormde de opmaat naar een conflict dat over een periode van ruim 11 jaar zou culmineren in het beëindigen, op 1 oktober 1962,  van het Nederlandse bestuur over wat ondertussen het Rijksdeel Nederlands Nieuw-Guinea was gaan heten. De militaire verdediging van Nieuw-Guinea was tot 1958 grotendeels de verantwoordelijkheid geweest van de Koninklijke Marine. Het is dan ook voor de hand liggend en terecht dat de beperkte hoeveelheid publicaties over de defensie van Nederlands laatste bastion in de Oost meestal betrekking had op de marine en vooral het Korps Mariniers. 



Teneinde het hoofd te bieden aan de toenemende agressieve bedoelingen van Indonesië werden vanaf 1958 ook eenheden van de Koninklijke Landmacht en Luchtmacht naar Nieuw-Guinea gezonden. Daarover is, afgezien van een aantal interne - en confidentiële - stafstudies, veel minder gepubliceerd. Het bleef bij korte hoofdstukjes in militaire herdenkingsboeken die bedoeld waren een breder overzicht te geven. Het is dus begrijpelijk dat er vanuit de gelederen van veteranen boeken voortkwamen die beoogden hiaten op te vullen. 



Het boek De Koninklijke Luchtmacht in Nederlands Nieuw-Guinea is uit eenzelfde behoefte ontstaan. Het KLu-NNG-Veteranen Reünieverband wilde de belevenissen van de luchtmachtmilitairen op Nieuw-Guinea vastleggen in dit fotoboek, maar daarbij ook de achtergronden, het hoe en waarom, goed beschrijven. Er is duidelijk gekozen voor een aanpak die laat zien "hoe wij het beleefden". Alle aspecten van de dienst bij de luchtmacht op Nieuw-Guinea hebben een plaats gekregen. 
Niet alleen de vliegoperaties en de radar-gevechtsleiding krijgen aandacht, maar ook de sport, de legering, de medische dienst, de reis van en naar de tropen, de meteo, de brandweer, enzovoort, enzovoort. Daarbij worden de belevenissen van luchtmachters uit eerdere perioden, 1945-1957, niet vergeten.



Dit boek verschaft een veel breder en daarmee uniek beeld dan gebruikelijk is in soortgelijke publicaties. Een getuigenis van de aanpak, de inventiviteit en het doorzettingsvermogen van vele luchtmachtmilitairen, beroeps en dienstplichtig, die, veelal met slechts de voorbereiding van een tropenhygiëne-cursus van vier dagen, voor een jaar of langer werden uitgezonden naar een land met een zeer zwaar klimaat en minimale leefomstandigheden. En - het moet gezegd - ook met nauwelijks merkbare aandacht van het thuisfront en vrijwel totaal gebrek aan nazorg. Het tekent de toenmalige generatie militairen dat dit "gewoon" werd geaccepteerd. Er moest gepresteerd worden en dat deden ze.



Dit boek bevat een veelheid aan bijzondere foto's, vele in kleur, die grotendeels zijn bijeen gebracht uit de persoonlijke collecties van de KLu-NNG-collega's. Ook de teksten zijn veelal gebaseerd op persoonlijke herinneringen van de betrokkenen. In de ware betekenis van het woord dus: een uniek boek!