Papa, waar ben je?

Ontroerend en persoonlijk verhaal van een dochter over het dementieproces van haar vader. Voor alle mantelzorgers die zoeken naar herkenning. Voor alle mantelzorgers die niet willen wachten tot het te laat is, maar die met een niet pluisgevoel op zoek willen naar informatie en hulp. Voor professionals die familie willen bijstaan en begrijpen.

Als hij onverwachts uit de trein stapt en een dag lang vermist wordt, is het duidelijk voor mijn familie: dit kan zo niet langer, er moet iets gebeuren. Dementie is het leven van mijn vader binnengeslopen en daarmee dat van ons. Autorijden wordt onverantwoord, maar hoe regelen we dat?  Ga je nog naar een feestje met iemand die het niet meer begrijpt? Hoe krijgen we mijn vader naar een dagopvang en wat is een geschikte plek? Medicijnen verdwijnen en zorgen voor veel onrust, kan dit ook anders? Wie lost mijn moeder af als ze even de deur uit moet zonder mijn vader? Wat moeten we doen als mijn vader steeds wegloopt? Wat te doen tegen nachtelijke onrust? Kun je liegen tegen je demente vader? Wanneer moeten we gaan denken aan wonen in een verpleeghuis?  Wanneer wordt het te gevaarlijk thuis? Kun je je ouders die vijftig jaar getrouwd zijn uit elkaar halen? Hoe regel je de verhuizing? Wat mag je verwachten van een verpleeghuis? Hoe vaak moet je op bezoek gaan en neem je de kleinkinderen nog mee?

In de persoonlijke verhalen vertelt Anne Remijn hoe dit proces bij haar vader verliep en laat ze onderwerpen die menigeen tegenkomt als een familielid dementeert de revue passeren. De verhalen worden afgewisseld door gedichten, waarin ze op ontroerende wijzen haar gevoelens beschrijft.

Anne Remijn (1967) was leerkracht en is nu rouw en verliesbegeleider in haar praktijk Eb en Vloed. Ze schrijft gedichten en verhalen.