drie steden, twee ogen

Hanz Mirck (1970) is docent Nederlands, creatief vertaler,
muzikant, schrijver en dichter. Hij organiseert
poëzieactiviteiten, maakt deel uit van literaire jury's
en is werkzaam als schrijfdocent en redacteur. Voor
(literaire) tijdschriften en kranten schrijft hij artikelen,
columns en gedichten. Hij publiceerde verscheidene
dichtbundels en een roman. De dichtbundel Het geluk
weet niets van mij (2002) werd genomineerd voor
de C. Buddingh-prijs en voor Wegsleepregeling van
kracht (2006) ontving hij de J.C. Bloem-poëzieprijs.

Sinds Hanz Mirck in 2004 samen met Ingmar Heytze
tweede werd in de verkiezing van de Dichter des
Vaderlands, wordt hij veelvuldig door de landelijke
media gevraagd om over de actualiteit te schrijven.
Voor dagbladen als de Gelderlander en De Stentor,
en radioprogramma's van de VPRO en de EO maakt
hij gedichten.

In 2007 wint Mirck de wedstrijd die hem stadsdichter
van Zutphen maakte en in 2014 wordt hij voor dezelfde
functie gevraagd in de gemeente Apeldoorn. In de
jaren daarvoor schrijft hij gedichten over zijn woonplaats
Arnhem. Zodoende verschenen er in twaalf jaar
tijd tientallen stadsgedichten van zijn hand. De beste
45 daarvan zijn in chronologische volgorde opgenomen
in deze bundel.


'Hanz Mirck [...] is veel meer dan een stadsdichter,
hij is er drie. Daardoor heeft hij inmiddels
meer expertise in stadsdichterschap
dan welke andere levende Nederlandse dichter
ook. [...] Hij voorziet zijn steden niet van
gedichten, hij laat zijn gedichten spelen in
de stad, als getuigenissen van een universeel
stedelijk leven. [...] Alleen een echte dichter
is het waard om stadsdichter te zijn, want alleen
echte dichters schrijven stadsgedichten
die hun directe aanleiding en zelfs hun stad
overstijgen. Hanz Mirck is zo'n dichter en in
deze bundel staan zijn beste stadsgedichten.'
INGMAR HEYTZE