Het gele behang

‘Het gele behang’ (1892) van Charlotte Perkins Gilman is het beklemmende verhaal van een geesteszieke vrouw. Het is een klassiek verhaal binnen de feministische en gothic literatuur, waarin horror en romantiek gecombineerd worden.

In ‘Het gele behang’ stelt Gilman het gebrek aan zeggenschap van vrouwen over hun eigen leven en de weerslag hiervan op hun geestelijk en fysiek welbevinden, in de 19e eeuwse Amerikaanse maatschappij, aan de kaak.

Het verhaal vertoont veel raakvlak met Charlotte Perkins Gilman’s eigen leven. Na de geboorte van haar dochter onderging ze een postnatale depressie. Ze werd behandeld door, de in het verhaal genoemde arts, Weir Mitchell. Hij schreef haar een rustkuur voor: “een zo huiselijk mogelijk leven, zonder potlood, pen en penseel.”