Ger van Iersel Monumentaal kunstenaar

Ger van Iersel behoort tot de generatie monumentale kunstenaars die de gebouwen van het naoorlogse Nederland hebben gesierd met kunstwerken die verbonden zijn met de architectuur. Het werk neemt een bijzondere plaats in door zijn vaak christelijke thematiek. Hij vond een nieuwe vormentaal om het woord van de Bijbel te illustreren. Voor altijd zal zijn naam verbonden blijven aan het prachtige glas in beton raam in de Pauluskerk, dat zo gezichtsbepalend was voor het Rotterdam van de wederopbouw. Daarnaast heeft hij kunstwerken gemaakt in vele andere kerken en openbare gebouwen, wandschilderingen, keramiek, brons maar vooral ook glas. 

Zijn werk stond los van de nieuwste kunststromingen zoals popart en conceptuele kunst maar bleef duidelijk gewaardeerd worden door opdrachtgevers. Wel kan gezegd worden dat hij deel uitmaakt van een traditie van een meer figuratieve en symbolische naoorlogse kunst die door de tijdgeest van de late 20e eeuw ondergewaardeerd is geraakt. 

De monumentale kunst van de wederopbouw is kwetsbaar gebleken voor de niet aflatende vernieuwingsdrang. De architectuur waar zij deel van uitmaakt staat nog niet in hoog aanzien. Zo is veel afgebroken. Dat lot trof ook veel werken van van Iersel. Van de lijst met zijn monumentale werken die in dit boek is opgenomen is bijna de helft niet meer te bezichtigen. Dat lot van de monumentaal kunstenaar is moeilijk te dragen: "als je ze maakt denk je er niet aan dat ze ooit zullen verdwijnen" zei hij in een interview in de Volkskrant uit 2006. Toch zijn nog veel werken behouden gebleven die een blijvende nalatenschap vormen van de in 2014 op 92 jarige leeftijd gestorven kunstenaar.

Het is verheugend dat de belangstelling voor deze kunst de afgelopen jaren is gegroeid. Meer dan de museale kunst hebben juist deze werken het straatbeeld bepaald in sobere naoorlogse nieuwbouwwijken.


Over de kunstenaar:
Gerrit van Iersel werd op 2 januari 1922 geboren in Rotterdam. Hij bracht zijn jeugd door in de arbeiderswijk Crooswijk. Na een korte periode als leerling op de tekenkamer van de glasindustrie "Rotterdam" werd hij toegelaten tot de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. In de loop van de jaren vijftig raakte van Iersel meer en meer betrokken bij de monumentale kunst. Die kunstvorm nam een enorme vlucht in de wederopbouwperiode, zeker in een stad als Rotterdam. Van Iersel was nauw betrokken bij het culturele en maatschappelijke leven in die stad. Op latere leeftijd moest hij toezien hoe veel van zijn monumentale werken verloren gingen door afbraak van de gebouwen waar zij deel van uitmaakten, met als dieptepunt de afbraak van de Pauluskerk in 2006.