Radeloos als we waren

Ender en Çetin; het verhaal van een onconventionele, mannelijke vriendschap en liefde tegen de achtergrond van hedendaags Turkije... Twee mannen van middelbare leeftijd, bevriend sinds hun schooltijd in Ankara, delen nu eindelijk een huis. Wanneer de mooie studente Nihal na de dood van haar ouders bij hen intrekt, blijkt zij een startpunt om hun gedeelde heden en verleden opnieuw in kaart te brengen. Beiden worden verliefd op Nihal, en proberen door haar vat te krijgen op het leven en ouder worden - hun grote radeloosheid. En de onze. Biçakçi's subtiele pen schetst een betoverend beeld van Ankara, de ondoorgrondelijkheid van het leven, en vindt poëzie in de kleinste dingen.

'Voel je hoe ze door ons heen trekken, door ons heen stromen, het leven en Nihal? We leven zodat dat stromen door kan gaan. We leven. Bergafwaarts nu misschien. Terwijl we steeds meer kwijtraken van wat we hadden, vooral die duizelingwekkende, die aangename hoogte. Maar we leven.'

Baris Biçakçi (1966) debuteerde in de jaren negentig met een poëziebundel en publiceerde zijn eerste roman in 2000. Hij geldt als een van de bekendste moderne schrijvers in Turkije, en wordt vaak vergeleken met J.D. Salinger, om zijn portrettering van hechte relaties tussen broers en zussen, en Raymond Carver, om zijn minimalisme en gave om de vreemdheid die in het meest banale schuilt bloot te leggen. Zijn subtiele humor en sensibiliteit zijn echter onmiskenbaar Turks, en hij toont een sterk vertrouwen in zijn lezers dat zij het ongezegde in zijn werk aanvoelen. Radeloos als we waren werd in Turkije lovend ontvangen. 'Gaat het om twee mannen en één vrouw, dan komen film en literatuur met zulk zwaar geschut dat je beter dekking kunt zoeken!'

Een van die boeken die je heel moeilijk opzij kan leggen en die je, bij het einde aangekomen, meteen opnieuw zou willen openen en herlezen. Een literaire parel.' - Fixpoetry 

'Iemand die een pen pakt en de weg probeert te vinden die twee mensen bij elkaar brengt, verwacht één lijn te zullen trekken maar eindigt met iets wat nog het meest lijkt op een wirwar aan lijnen. Er zijn talloze wegen die twee mensen met elkaar verbinden.'