Resultaatgericht inkopen in het sociale domein

Gemeenten voeren vanaf 1 januari 2015 een groot deel van de wetgeving in het sociale domein uit. Zij moeten zorgen dat burgers zelfredzaam zijn en maatschappelijk participeren. Kunnen burgers dat niet zelf, dan bieden gemeenten ondersteuning. Deze ondersteuning kopen zij in bij (zorg) organisaties. De gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering, maar tegelijkertijd krijgen zij meer greep op de budgetten en de verdeling daarvan.

Het sturen op resultaat in dit proces wordt door veel gemeenten als zeer moeilijk of zelfs 'onmogelijk' ervaren. Toch is dat sturen op resultaat op zichzelf niet zo moeilijk als het lijkt. Het probleem is niet het meetbaar maken van doelen, maar het organiseren van de dienstverlening.

De vraag is dus misschien niet zozeer of het stellen en realiseren van doelen haalbaar is (de ervaring leert dat dat best goed gaat!), maar of gemeenten en aanbieders ook bereid zijn dit daadwerkelijk vast te leggen en zodanig te organiseren dat er regie op is, en erop kan worden afgerekend.

Welke van de inkoopmethoden er ook gebruikt werden en worden: principiële vraag is of er door de gemeenten wordt gestuurd op contracten of op resultaten.