Blik op het duister

De eerste zomer na de oorlog heb ik doorgebracht bij familie op het platteland. In die weken leek dat dorp me een eiland van rust en vrede. Een van de laatste ongehavende plekken na de grote storm die we zojuist hadden overleefd. Jaren later, het leven was weer normaal geworden en die zomer was alleen nog maar een gelukkige herinnering, las ik in de krant iets over juist dat dorp. Mijn dorp was een moorddorp geworden en de daad liet me niet meer met rust. Ik ben met gemengde gevoelens naar het dorp gereisd. De mensen die ik er ontmoette, wilden me over de misdaad vertellen. Praten met een vreemde die niettemin vertrouwd was. Iemand die niet bleef, iemand die zou luisteren en weer vertrekken.