Genezijde

In de verhalenbundel Genezijde speelt de dood een prominente rol. Een enkele keer als een heus personage, vaak als het onvermijdelijke gebeuren zelf, een `toestand' of een moeilijk te bepalen plek in ruimte en tijd. Zo trekt Theo Claessens naar Wales om er, bij wijze van literaire pelgrimage, Dylan Thomas' berg, de Cader Idris, te beklimmen. Hij ontdekt er dat de dood ` ouder en hoger is dan de berg, dat de dood de tijd is en dat niets ooit ten einde komt'. Een verhaal waar iets troostends, iets bemoedigends van uitgaat. 


In `Matroos' blikt een verdronken zeeman, dwars door een foto van zichzelf, terug op zijn leven en vertelt de lezer over zijn lang aangekondigde, niet te ontlopen einde. In `Winter boven Luik' gaat de auteur doodgemoedereerd op stap met een voor de gelegenheid even naar zijn geboortestad teruggekeerde Georges Simenon. En nog meer door Plouvier bewonderde grootmeesters doen in dit boek van zich spreken: Mozart en Vladimir Nabokov. Het zijn geen verhalen van kommer en kwel of van ingetogen droefenis, we hebben de dood nog nooit zo levend gezien. Als Hieronymus Joos, die we al kennen uit de roman Dorpers, een paar uur na zijn begrafenis alweer over de dijken van Gistrode loopt, blijkt `dood zijn' een bijzonder hilarische toestand! Plouviers onmiskenbare idioom en stijl worden, zoals we dat van hem gewend zijn, weer schitterend gehanteerd.Bart Plouvier (1951) is de auteur van een veelzijdig oeuvre dat al dikwijls bekroond werd. Naast reisproza en romans schrijft hij journalistieke verslagen, theaterteksten, kinderboeken en poëzie. Met dit 25ste boek viert Bart Plouvier zijn 25-jarig schrijversjubileum.De pers over Entre deux mers, het vorige boek van Bart Plouvier:`Er waren momenten dat ik als aan mijn stoel genageld zat te lezen. Soms bevond ik me in een kolkende rivier en moest ik om me heen grabbelen om ergens houvast te vinden, dan weer leek het alsof een stuwdam openbarstte en ik met afgrijzen toekeek hoe het wassende water zich met oorverdovend geraas in een vallei stortte, alles wegspoelde.'   DIRK DE WOLF OP RONNYDESCHEPPER.WORDPRESS.COM`Ondertussen laven we ons aan zijn vaak heerlijk barokke beelden, zijn verbazend rake observaties en zijn stijlpalet dat baldadig expressionisme afwisselt met melancholisch impressionisme.'   LUC DE DECKER IN GENTLEMAN`Entre deux mers heeft een fraaie, poëtische stijl en de gedachten erin zijn treffend en beeldend verwoord, met een zintuiglijke taalbehandeling die rijk is aan metaforen en sterk sfeerscheppend werkt. Een volbloed romanticus is aan het woord, met een scherpe aandacht voor het tekenende detail, visueel en auditief.'   NEDERLANDS FONDS VOOR DE LETTERENISBN 978 90 223 2583 4www.manteau.be