nY#11 Staatkunst/Kunststaat

Over welke mogelijkheden tot activisme beschikt kunst vandaag nog? Aan de hand van het werk van de Nederlandse beeldend kunstenaar Jonas Staal trachten Joost de Bloois, Femke Kaulingfreks en Ernst Van den Hemel de vraag te beantwoorden. Zij vrezen dat Staals subversieve affirmatie toch vooral gewoon affirmatie blijft. In een weerwoord repliceert Staal dat een kritische kunstenaar zijn handen moet willen vuilmaken, ook al betekent dat dat hij deel gaat uitmaken van het 'democratisme' dat onze samenleving stuurt. Robin Vanbesien plaatst een en ander in kunsthistorisch perspectief, Erwin Jans zorgt voor theoretische omkadering, en Samuel Vriezen belicht het gemeenschapsvormende potentieel van het werk van John Cage. In een vlammende tekst herneemt dichteres Ann Cotten voorts  de erfenis van Bertolt Brecht. /// Maar er is meer! Filosoof Guillaume Paoli analyseert de loopbaan van wijlen Moe'ammar al-Khaddafi als aanslepende variétéshow. Er is een gedichtencyclus van Hans Thill, waarin hij een dorps verleden bezweert. Beschouwingen gaan dieper in op Michel Foucault ('par lui-même' door Philippe Calderonde), het 'onontregelende' transdisciplinaire werk van Rozalie Hirs en de dierwordingen in het werk van Charlotte Mutsaers en F. ten Harmsen van der Beek. Beeldend werk is er van de Finse Japanner Adam Avikainen, en ook onze Gast is weer van de partij: Peter Smink laat zien dat de Romeinen ernaast zaten - de mens is de mens een *mens*.