De jongens zijn dood

Sinds de grootschalige anti-regeringsprotesten in Turkije en de keiharde manier waarop de Turkse politie de demonstranten te lijf ging, is Turkije in het Midden-Oosten geen ‘democratisch gidsland’ meer. Wat niet iedereen zich realiseert, is dat het land nooit een democratie is geweest. De Koerdische kwestie laat dat glashelder zien.
In de nacht van 28 december 2011 bombardeert het Turkse leger een groep smokkelaars op de bergweggetjes in het hart van Koerdistan, op de grens van Turkije en Irak. Vierendertig Koerdische jongens komen om het leven.
Vlak na het bombardement ging journalist Fréderike Geerdink naar het district waar het bombardement plaatsvond, Uludere. Ze praatte met familieleden van de doden en ging op onderzoek uit op kleine grensweggetjes. Ze werd onherroepelijk de Koerdische geschiedenis ingetrokken, op zoek naar parallellen, naar een diepere achtergrond. Het bombardement van Uludere bleek de Koerdische kwestie op een vierkante kilometer.
De jongens zijn dood is meer dan alleen ‘de Koerdische kwestie’. Het is ook het persoonlijke verslag van een vrouw die zich op haar gemak voelt bij de Koerden, plezier heeft, de taal leert, met de kinderen speelt en vrienden maakt.
 
Fréderike Geerdink is sinds 2006 freelance correspondent Turkije, voor ANP, Wordt Vervolgd, Opzij, Volkskrant magazine, Groene Amsterdammer, en vele andere kranten en tijdschriften. Daarnaast is ze actief blogger over Turkije. Sinds 2012 is ze specialist in de Koerdische kwestie. Zij is de enige buitenlandse correspondent in Diyarbakir, de onofficiële hoofdstad van de Koerden.