De meeuw

Een hoge ambtenaar krijgt bezoek van een geheimzinnige jonge vrouw: waarom zoekt zij hem op, net nu hij een allesbepalende beslissing voor zijn land heeft genomen? En waarom komt zij hem zo bekend voor?

Deze roman verscheen in 1943, een jaar na Gloed. Meer nog dan in Gloed zoekt Márai naar een antwoord op het raadsel van de onvermijdelijkheid, op het geheim van het lot. En dat in woorden en zinnen die men zelf had willen bedenken omdat ze uitdrukken wat diep van binnen door iedere lezer wordt gevoeld.

Een jonge Finse vrouw stapt het leven binnen van een hoge ambtenaar op een Hongaars ministerie, op het moment dat hij een beslissing heeft genomen die van bepalende invloed zal zijn op het verloop van de oorlog. Zij hoopt dat hij haar aan papieren kan helpen die voor haar van vitaal belang zijn. De normaal zo beheerste man wordt volledig in de war gebracht door de vrouw, die als twee druppels water lijkt op zijn jaren geleden gestorven geliefde. Wie is deze dubbelgangster? Hij nodigt haar nog diezelfde avond uit. Verlangen en hoop komen in hem omhoog, maar ook talloze vragen. Waarom komt deze onbekende maar hem toch zo vertrouwde vrouw juist nu zijn leven binnen? En waar zal deze ontmoeting toe leiden? 

Toen Sándor Márai zijn vrouw Lola ontmoette, wist hij vanaf het eerste moment dat ze bij elkaar hoorden, dat ze verwanten waren. Zonder gesprek, zonder lichamelijk contact. Alleen de ontmoeting, voorbeschikt en onvermijdelijk. Die ervaring heeft Márai in deze roman geprojecteerd tegen het achterdoek van de onvermijdelijkheid van een oorlog waaraan niemand zich kan onttrekken.