Losse hannen

Tessa is fjirtjin jier. Op skoalle en ek thús heart se der net echt by. Har âldere broer is jaloersk op syn kreas suske en mem hâldt him de hân boppe de holle. Tessa komt graach oer de flier by Sjerda, dyt troch in hormoansykte bedutsen is mei in tin laachje hier. Sjerda is widdofrou en wennet in ein bûtenút. Se fielt har sterk en ûnôfhinklik en hat mei net folle lju gedoente. Jeroen, tritich jier, in troude filosofystudint, docht boadskippen foar har. Hy is ferlyfd op Tessa en kin syn hannen net thúshâlde. As Tessa him ien kear gewurde lit komt se yn e problemen, mar se wit har steande te hâlden mei help fan Sjerda.
Losse hannen wie yn 2000 Saakje Huisman har romandebút.


It ferhaal hat my fan it begjin oan e ein yn e besnijing hân en ik bin der fan oertsjûge dat soks foar de measte lêzers jilde sil. 
Henk van der Veer yn it Sneeker Nieuwsblad

Huisman toant har op har bêst yn e dialogen, dy binne libben en bytiden feninich.
Sjoerd Bottema yn Trotwaer 

Saakje Huisman (1951-2001) waard grut op in pleats yn Goutum. Se begûn al ier mei skriuwen mar kaam dêr pas let mei nei bûten ta. Meastal binne de haadpersoanen yn har wurk froulju yn útsûnderlike omstannichheden, dyt de skriuwster mei in lichte toets raak del wit te setten.