Architectuur van verenigingen

In dit boek staat een eenvoudige vraag centraal: is er een ideale verenigingsstructuur? Het antwoord heeft wat meer voeten in de aarde. Er zijn algemene principes te formuleren, maar die zijn niet altijd toepasbaar en ook niet overal. Veel hangt af van de levensfase waarin een vereniging zich bevindt. Wat in een kleine, door vrijwilligers gedragen organisatie goed werkt, kan in een vereniging met een professioneel bureau slecht uitpakken. Veel hangt ook af van de eigenaardigheden van de branche of beroepsgroep. Wat in de ene vereniging een noodzakelijke vorm van ledenparticipatie is, beschouwt men in een andere als overbodige last. Dit alles leidt tot een genuanceerd antwoord: ja, er is een ideale structuur, maar die is uniek, aan tijd en plaats gebonden. Eenvoudig kopiëren is er dus niet bij. Elke situatie vergt zijn eigen ontwerp en daarvoor moeten passende bouwstenen worden gezocht.

Architectuur van verenigingen biedt een breed scala aan ontwerpprincipes. Vanuit een historisch perspectief schetsen de auteurs hoe de bestuursstijl in een vereniging evolueert, de beleidscyclus aan strategisch gewicht wint, het werkterrein van het bureau zich verbreedt, ledencommissies van positie veranderen, verenigingsorganen opkomen en verdwijnen, en de balans tussen centralisatie en decentralisatie zich wijzigt. Zij geven veel voorbeelden uit de praktijk en reiken de lezer hulpmiddelen aan om de eigen organisatieproblemen te duiden en te bepalen welke vormen van herstructurering nodig zijn. 

Dit boek is bestemd voor bestuurders, directeuren, commissieleden en stafmedewerkers van branche- en beroepsverenigingen. Ook zij die betrokken zijn bij andere verenigingen die op de belangen van een bepaald werkveld of een bepaalde doelgroep zijn gericht, bijvoorbeeld filantropische organisaties, sportbonden, consumenten- en patiëntenorganisaties en georganiseerde pressiegroepen kunnen er hun voordeel mee doen.