Bruce Springsteen in OOR

50 jaar geleden, 23 november 1975. Die dag, exact een halve eeuw geleden, werd er rock & roll-geschiedenis geschreven in ons land. Die dag wervelden Bruce Springsteen en zijn E Street Band over het podium van de Amsterdamse RAI. Zij die erbij waren weten het zeker: zoiets hadden ze nog nooit gezien! Tom Engelshoven, 17 jaar jong en onwetend van alles wat nog komen zou, was een van de gelukkigen. Hij bleef Bruce zijn hele leven volgen. Eerst als fan, later als muziekjournalist en redacteur van OOR, altijd als liefhebber. Tot het punt dat hij zelf in gesprek raakt met The Boss. Hij beschrijft onze (en tevens zijn eigen) geschiedenis met het fenomeen: Bruce In OOR. Niet het zoveelste Springsteen-boek, niet wéér een doorsnee geschiedschrijving, daar zijn er al genoeg van. Dit boek gaat vooral ook over iets anders: hoe Muziekkrant (later toonaangevend tijdschrift) OOR Bruce Springsteen signaleerde, ontdekte, op waarde schatte, beoordeelde, in de armen sloot, koesterde, fotografeerde, interpreteerde en kritisch maar ook trouw volgde. Een halve eeuw lang. En daarmee grotendeels aan de basis stond van hoe we hier in Nederland tegen Bruce zouden gaan aankijken. Als een druistige, romantische, onvermoeibare marathonman. Sociaal voelende rocker met een roeping. Als de nooit versagende prijsvechter met z’n inhoud en charme, die we allemaal willen zijn. De onverzettelijke muziekster. De man wiens leven een film verdient (en kreeg). Hij die opstond tegen Trump. Bruce, onze Bruce.