Moeder en Ilia

Ik wilde altijd al mijn ongelooflijke verhaal vertellen aan iemand voor wie het dichtbij en begrijpelijk zou zijn, en die het ook op het juiste literaire niveau zou kunnen overbrengen. Wanneer je je verhaal vertelt aan een schrijver, is het alsof je met een psycholoog praat – je moet hem kunnen vertrouwen. Zo is het ook met Giorgi. Wanneer men mij vraagt hoe Giorgi Kekelidze is, hoe het is om met hem samen te werken, dan antwoord ik meteen dat ik met een gek werk – met een buitengewone. Ik vertel hem mijn verhaal, hij luistert, onderbreekt me ineens, stelt een heel andere vraag, en ik denk: hopelijk vergeet hij het belangrijkste niet. Maar de volgende dag krijg ik mijn verhaal helemaal en wonderbaarlijk in elkaar gezet terug. Ik lees die verhalen in één adem uit – ze zijn van mij, maar tegelijk lijk ik een onbekende lezer van het boek te zijn, een lezer die diep geraakt is door dit tragische verhaal. Ik zit daar, rouwend om mijn verleden, en tegelijk ben ik ongelooflijk trots dat ik dit alles heb doorstaan. Ik dank God dat ik per toeval Giorgi ontmoette via een vriendin van mij uit Soechoemi, geestelijke moeder Tinatin, en dat op die spontane manier het in elkaar zetten van dit tranen doordrenkte puzzelstuk van mijn ziel is ontstaan. Ik ben heel gelukkig dat de auteur zich mijn weg, mijn Abchazië, heeft eigengemaakt. Want dit verhaal is niet alleen een deel van mijn pijn – het is de echte kroniek van Georgië, van de jaren negentig, oorlog, nederlaag, bezetting door het Kremlin, pijn, overleving en overwinning. Ilia’s kampioenschap is voor mij een voorbeeld dat je altijd moet blijven vechten, dat je niet mag opgeven, en dat als je valt, je weer op moet staan – dan is het onmogelijk om niet te winnen. Ik ben een deel van dit kampioenschap. Ilia en ik hebben dat pad samen bewandeld en op die dag begreep mijn grote gezin dat het leven de moeite waard was. Al was het maar voor die overwinning.
Inga Bendeliani-Topuria

Mijn moeder is, zoals waarschijnlijk voor iedereen, ook voor mij een superheld. Een persoon die onvoorwaardelijk van je houdt en alles voor je doet. Zij heeft veel moeilijkheden doorstaan en is het beste voorbeeld van een sterke persoonlijkheid. Mijn moeder was altijd actief betrokken bij mijn carrière, hielp me bij het volgen van diëten, moedigde me aan tijdens het afvallen en staat altijd aan mijn zijde wanneer ik haar nodig heb. Ze geloofde altijd in mij, ze wist altijd dat haar zoon wereldkampioen zou worden. Dit boek van Giorgi Kekelidze, dat het zware pad van mijn moeder laat zien en bekroond wordt met mijn overwinning, is heel erg belangrijk voor mij. Het is belangrijk als mijn afgelegde weg ook maar één lezer kan motiveren. Dit boek vertelt de lezer: wees niet bang – ondanks alle obstakels en moeilijkheden – stop niet met vooruitgaan, stop niet met werken aan jezelf en je ontwikkeling. Iedereen kan zijn dromen werkelijkheid maken, zolang je er maar in gelooft.
Ilia Topuria