Zorg voor elkaar

Hoe komt het toch dat in het sociale domein wantrouwen, conflict en geweld steeds op de loer liggen? Dag in dag uit dringen de voorbeelden ervan zich aan ons op, in binnen- en buitenland. Waarom zijn zoveel sociale interventies gedoemd te mislukken? En wat is er nodig om geweld en conflict tegen te gaan, en onderling vertrouwen te herstellen?
Op basis van zijn langjarige ervaring in conflictgebieden in Afghanistan, Jemen, Jamaica en Peru, maar ook in eigen land, trekt Erik Heijdelberg een belangwekkende conclusie: geweld, conflict en wantrouwen zijn alleen af te wenden als betrokken personen en instanties erkennen dat zij wederzijds afhankelijk zijn van elkaar. Alleen dan kunnen we elkaar vinden in zorg voor elkaar.
Die erkenning van wederzijdse afhankelijkheid is wezenlijk omdat niet alles kan worden uitbesteed aan instituties en overheid, hoe belangrijk die ook zijn. Gemeenschapszin en het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid moeten een eigen rol spelen in de driehoek burger-overheid-gemeenschap en zo een buffer vormen tegen de bureaucratie en de almacht van het overheidssysteem. Zo kan ook de stem van de burger rechtstreeks doorklinken in sociale arrangementen. Nieuwe vormen van wederzijdse hulp, coöperatie en verenigingen zijn de 'meenten' van onze tijd.

Erik Heijdelberg was betrokken bij de opbouw van gezondheidszorg in conflictgebieden en werkzaam in de Nederlandse eerstelijnszorg. Hij was onder meer directeur van het Pieter Baan Centrum en bestuurder van de William Schrikker Groep voor jeugdbescherming, reclassering en pleegzorg voor ouders en kinderen met een beperking. Daar zag hij hoe belangrijk draagvlak voor voorzieningen en afspraken is.

'Voor mij is Zorg voor elkaar, juist in de huidige tijd van wantrouwen, niet alleen een feest der herkenning, maar ook ronduit een cadeau' - Hans Achterhuis
'Eriks boek is een gelaagd en poëtisch pleidooi voor de rommelige praktijk van het samenwerken' - Nina Polak