Violette uur

In Het violette uur wordt de lezer getroffen door de rijkdom aan beelden en de onstuimige muzikaliteit van de poëzie van Pieter Boskma.
De toon in deze bundel, misschien wel Boskma's persoonlijkste, is soms direct en confronterend, soms ingetogen en ontroerend, soms gaat het er exuberant en wonderlijk aan toe.
Het zoeken naar de balans tussen melancholie en extase, het eigentijdse en het eeuwige, de liefde en de dood, levert een louterende reis door het hectische moderne leven op. En waar anders kan deze reis eindigen dan in de door Boskma zo vaak bezongen Hollandse duingebieden, waar de dichter enigszins kan berusten in de onvermijdelijke tragedies van het bestaan, maar ook een nieuw elan vindt om 'de strijd die allen strijden maar die niemand wint' met opgeheven hoofd voort te zetten.
Het violette uur is een even aardse als mysterieuze bundel indringende en compromisloze poëzie van een van de vooraanstaande dichters van deze tijd.

Over Pieter Boskma's vorige bundel Puur:

'Een overrompelend mooie bundel.'
de volkskrant

'Geen taalgevoelige lezer zal zich kunnen onttrekken aan het altijd muzikale en stromende van deze poëzie, die de indruk maakt op te wellen uit een onuitputtelijk beeldend vermogen.'
juryrapport poëzieclubkeuze

'Puur bevestigt het gewicht van Boskma's dichterschap.'
nrc handelsblad