Ich loup euver sjtraao. Ich bön in 'ne sjtad. Ich bön ongerwaeg nao eine tattoostudio. Jaa ich höb dao 'nn afsjpraok. Icj gaon namelèk 'n tatoeage laote zette. Ich höb 'n afsjpraok gemaaktj veur 't make van 't ontwerp. Ich hób ein sjets van wát icj wil bié mich. Door miene kop gaon allerlei gedachte. Wát wördj der van mien idee gevonje. Wie lang geít 't bewerke doére? Kèn alles wát ich wil wál? Wie lang doertj 't veur de tatoeage klaor is? Wie is de tatoeëerder. Waem is det? ... Verdeerop in t verhaol: Ich besjloét toch öm nao binne te gaon. 't Maedje achter de balie zút der eigenlèk best leuk oét. 't Kiektj mich án euver ziene paarse bril en ich zaen ein paar soeane blauwe auge die mich ondeugendj aankijken. Kèn ich uch helpe? huër ich 'm zègke. Ich kiék 'm aan en kriég aeve gène aom en knik. Ich sjraap miene kael en zègk: “ich dènk 'tt wál. Ich haol de teikening oét miene tas en legk dae op de balie. Het paktj de teikening en bekiektj dae. Ich bekiék t maedje 'ns gód. 'n Maedje det sjtevig gebouwdj is. 't Haet 'ne bril op, paars van kleur, mer dae sjteít 'm leuk. 't haet ein neuspiercing en ...