De eenzaamheid van de waanzin

Hoe kan het verstand zo op een dwaalspoor raken dat waanzin het gevolg is? Waarom kan iemand schijnbaar zonder aanleiding in diepe somberheid verzinken? Dit zijn vragen waarover zowel psychiaters als schrijvers zich buigen. Psychiaters beantwoorden ze voor groepen mensen met vergelijkbare problemen  zij leveren de theorie. Schrijvers laten zien hoe het individu leeft met angsten, somberheid of een psychose - zij maken compassie en begrip mogelijk.

Ranne Hovius verbindt de ontwikkelingen in psychiatrie en literatuur. Ze geeft tal van schrijvers uit de voorbije eeuwen het woord: van Goethe, Dickens, Poe, Flaubert, Nabokov en Patrick McGrath, tot schrijvers die over hun eigen ervaringen met de waanzin vertellen, zoals Gerard de Nerval, Sylvia Plath en David Sedaris. Daarnaast beschrijft zij de psychiatrische theorieën die in hun werk doorklinken, waaronder die van Lombroso, Freud, Skinner en Laing, en de onderliggende ideeën van het huidige handboek van de psychiatrie, de DSM.

Met elke koerswijziging in de psychiatrie veranderen de literaire verhalen. Want wie geloofwaardig over waanzin wil schrijven, moet rekening houden met de psychiatrische opvattingen van zijn tijd. De eenzaamheid van de waanzin is een boeiend verslag van een literaire reis tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in de psychiatrie.

'Ranne Hovius vervlecht in dit aangenaam leesbare boek de geschiedenis van de psychiatrie met de talloze manieren waarop schrijvers gekte hebben verbeeld ... Hovius is buitengewoon goed thuis in de wereldliteratuur en komt met veel boeiende citaten en parafrases, waaraan de ontwikkelingen op psychiatrisch gebied kunnen worden afgelezen. *****' - NRC Handelsblad

'Hovius volgt de psychiatrie vanaf de vrijlating van opgesloten krankzinnigen aan het einde van de 18de eeuw, via de psychoanalyse en de anti-psychiatrie tot en met de huidige tijd, waarin het handboek DSM-5 de psychiater een duizelingwekkend aantal diagnoses biedt. De verhalen en romans zijn soepel in deze geschiedenis geïntegreerd en Hovius dist ze smakelijk op ... rijk boek, geschreven met kennis van de psychiatrie, liefde voor literatuur en een enorme compassie met de eenzaamheid van de geestelijk gekwelde mens. *****' - de Volkskrant

'Fascinerend en verhelderend. *****' - Algemeen Dagblad

'In het zeer lezenswaardige De eenzaamheid van de waanzin toont Ranne Hovius aan hoe door de jaren heen de waanzin als inspiratiebron heeft gediend voor schrijvers als Goethe, Zola en Thoman Mann. Hoe zij verschillende vormen van gekte als aannemelijk of zelfs onvermijdelijk wisten weer te geven in hun roman­figuren ... De wisselwerking tussen literatuur en psychiatrie wordt door Hovius zeer overtuigend neergezet.' - De Groene Amsterdammer