Je moet het wel durven

Het grote onbekende, dat is wat je mogelijk ervaart zodra je over de drempel van een democratische school stapt. Zoals Cheyenne, een van de geïnterviewden, zegt over een open dag: ‘Ik keek mijn ogen uit! Overal spelende kinderen, er waren dieren, ik dacht: wat is dit voor iets bizars?’ Eenmaal aangenomen krijg je het stuur in eigen handen. Wat ga je dan doen? Hoe zet je je eerste stappen? Wat vind je belangrijk om te leren? Uiteindelijk beslis jij en ben je de regisseur van je eigen leven. Maar, zegt Jasmijn: ‘Je moet het wel durven’.



Op een gegeven moment komt de volgende stap in zicht: je leven na een democratische school. Deze overgang kan zowel opwindend als ontmoedigend zijn. Je bent gewend aan zelfsturing en aan persoonlijke verantwoordelijkheid. Tegelijkertijd kunnen deze vaardigheden ook een uitdaging vormen in een omgeving waarin andere structuren en hiërarchieën heersen. Maar met alles wat je hebt meegekregen, weet je dat de wereld jouw speeltuin is en ga je het avontuur vol vertrouwen aan. Dat is het ideale verhaal.



Maar hoe gaat het nou echt verder met deze mensen, na hun tijd op een democratische school? Wij waren nieuwsgierig en daarom hebben we alle democratische scholen in Nederland gevraagd om oud-leerlingen te interviewen. Dat heeft geresulteerd in dit boek met verhalen van zo’n tachtig jonge mensen, over hun zoektocht en wat ze onderweg tegenkwamen, van hun start op een democratische school tot nu toe. We maakten dit boek ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van DOE040, het vijftienjarig bestaan van De Vrije Ruimte en het twintigjarig bestaan van De Ruimte. Zo willen we alle democratische scholen in Nederland iets in handen geven om mee naar buiten te treden. Onze verhalen mogen de wereld in!