Verbonden verantwoordelijkheden in het publieke domein

Publieke organisaties - (semi)overheden, zorg- en onderwijsinstellingen- ervaren bij uitstek een maatschappelijke verantwoordelijkheid voor het aanpakken van concrete vraagstukken en problemen van burgers en bedrijven. Tegelijkertijd dienen zij over hun activiteiten en prestaties formeel verantwoording af te leggen aan bestuurders en volksvertegenwoordigers, zodat die kunnen beoordelen of hun beleid goed wordt uitgevoerd.

In de praktijk lijken maatschappelijke verantwoordelijkheid en politieke verantwoordelijkheid vaak op gespannen voet te staan. De politieke waan van de dag, verkokerd beleid, waterige compromissen en ideologische stokpaardjes corresponderen niet altijd met wat in de samenleving als reële problemen worden ervaren. Aan de andere kant passen het ongeduld en de torenhoge verwachtingen vanuit de samenleving richting overheid niet bij het nu eenmaal complexe karakter van politiek-bestuurlijke besluitvorming. Toch is slechts sprake van een schijnbare tegenstelling tussen politieke en publieke verantwoordelijkheid, want beide hebben tegelijkertijd hun waarde en kunnen niet zonder elkaar. Politieke sturing is vaak hard nodig om maatschappelijke problemen effectief te lijf te kunnen gaan en andersom zijn krachtige signalen vanuit de samenleving nodig om de politiek scherp te houden.

De bijdragen in deze bundel laten aan de hand van concrete voorbeelden zien hoe in de uitvoeringspraktijk van alledag de paradoxale relatie tussen politieke sturing en maatschappelijke verankering vorm krijgt. Hierbij passeert een breed scala aan beleidsterreinen de revue, waaronder jeugdzorg, sociale zekerheid, politie, reclassering, ziekenhuizen, verzorging, verpleging, huisvesting en wijkbeheer. Het boek biedt een omvattend beeld van de huidige stand van zaken in de praktijk van politieke en publieke verantwoordelijkheden, waarbij de vraag centraal staat hoe deze verantwoordelijkheden zo goed mogelijk met elkaar kunnen worden verbonden.