Van goeden huize maar emotioneel verwaarloosd

Nadat Hetty’s moeder de diagnose dementie krijgt, neemt Hetty de zorg voor haar moeder op haar schouders. Een last die extra zwaar voelt door de moeizame relatie die ze hadden. Ze weet dat haar moeders gedrag niet alleen te verklaren is door dementie en duikt in haar levensgeschiedenis. Soms vindt ze daar antwoorden, vaak moet ze constateren dat hun karakters simpelweg te zeer uiteenlopen.

In dit boek beschrijft Hetty de achtergrond van haar moeder en die van haarzelf. Feitelijke gebeurtenissen worden opgevolgd door anekdotes die hun schurende band pijnlijk onderstrepen. Wat opvalt is de inzet van Hetty, die ze ondanks haar persoonlijke strubbelingen blijft tonen om te voorkomen dat haar moeder tekort wordt gedaan en haar laatste levensjaren in eenzaamheid doorbrengt. Vanuit haar werk in de wijkverpleging is ze zich er pijnlijk van bewust dat dat bij ouderen met dementie maar al te vaak voorkomt…

Hetty: “Door open te zijn over mijn eigen ervaringen en worstelingen, hoop ik dat mantelzorgers inzien dat het van belang is om de zorg vol te houden en te zoeken naar manieren om het voor jezelf draaglijk én zingevend te houden, hoe zwaar en uitputtend mantelzorgen soms ook is.”