Geen land voor dromen

Dat er in Zuid-Afrika Afrikaans wordt gesproken en geschreven, is algemeen
bekend en dat er in de zeventiende- en achttiende eeuw, de tijd van de VOC,
door ambtenaren in de Kaapkolonie officiële journalen en rapporten in het
Nederlands werden geschreven, zal niemand verbazen. Er bestaat echter
ook een Zuid-Afrikaanse Nederlandse literatuur: poëzie, toneel en
verhalend proza geschreven in het Nederlands door inwoners van Zuid-
Afrika. Daar is in de geschiedschrijving van de Nederlandse literatuur totaal
geen aandacht aan besteed. Eep Francken en Olf Praamstra voeren ons
mee door deze boeiende letterkunde, vanaf het ontstaan ervan in 1652 tot
in de eenentwintigste eeuw.