Anarchy

Vijf jaar geleden maakte ik een keuze waar ik tot de dag van 
vandaag geen spijt van heb. Ik beschermde de persoon die het 
allerbelangrijkste voor me is, mijn zusje en ik beschermde mezelf. Dat deed 
ik door de macht over de Tristate Timberwolves over te nemen.
Sinds dat moment regeer ik met een ijzeren vuist. Ik heb gedaan wat 
ik moest doen om mijn mensen te beschermen. Ik zorgde dat we onder
 de radar bleven, ik zorgde dat we veilig waren.
Tot nu. Een geest uit het verleden is weer uit de schaduwen gekropen 
en bedreigt nu mijn positie. Daagt me uit. Verspreidt zijn gif in mijn 
stad en lapt mijn regels aan z’n laars. Deze adder steekt me een dolk 
in mijn rug. Dit onderkruipsel blies mijn verdomde club op!
Deze laatste aanval gaat te ver. Mijn vijand heeft geen idee hoever ik 
zal gaan om te beschermen wat van mij is. En Lucas? Hij is van mij. 
Willen ze een opstand? Willen ze complete anarchie? Prima. 
Dat kunnen ze krijgen.