O dwaze Ga laten!

Nergens in Paulus’ brieven wordt zo’n heftige toon aangeslagen als in de Galaten-brief. De apostel had in Galatië het Evangelie van Gods genade gepredikt en met blijdschap hadden velen het ontvangen. Maar na zijn vertrek liet men het oor hangen naar een heel andere boodschap en Paulus is verbijsterd over hoe men zich had laten betoveren. Er waren predikers binnengedrongen die de gelovigen wilden ‘judaïseren’, verjoodsen. Zij leerden dat men de wet van Mozes zou onderhouden om als rechtvaardige te leven. Met dedain sprak men over Paulus omdat hij in hun ogen geen echte apostel was.

Met gestrekt been gaat Paulus in tegen alles wat deze ‘judaïseerders’ onderwezen. Wat zij leerden staat haaks op ‘zijn’ Evangelie dat hij rechtstreeks van Christus zelf had ontvangen en geleerd. Ook laat hij zien dat hij bepaald niet onderdoet voor de apostelen aan wie “het Evangelie van de besnijdenis” was toevertrouwd. Vanuit “de Schriften” maakt hij duidelijk dat een mens gerechtvaardigd wordt door geloof in Gods onvoorwaardelijke belofte. Zo was het bij Abraham en zo is het nog steeds. 

Vergis u niet: de boodschap die destijds onder de Galaten ingang kreeg, is in een vroeg stadium dominant geworden in de christenheid. De wet van Mozes, rituelen en hoogtijden werden ‘gechristianiseerd’ en opgelegd. Dat maakt de boodschap van deze brief tot op vandaag to-the-point en actueel! Geen water bij de klare wijn van genade!