Wintertijd

Hoe vertel je opgebrand, maar wel nog smeulen? Zo graag weer laaien willen gaan, maar het zwavelstokje net buiten
handbereik? Hoe bal je je vuisten als alles pijn doet vanbinnen? Hoe leg je die verraderlijke chaos bloot?
In Wintertijd vertelt Goedele Debeerst het verhaal van haar burn-out. Het boek is een gevoelige en herkenbare bundeling van brieven, gedachten, gedichten, mijmeringen en dagboekdingen. Niet alleen om in één adem uit te lezen, maar ook om fragmentarisch naar terug te grijpen in momenten van grote nood of klein geluk.
Goedele Debeerst (1992) is een novemberkind. Ze houdt van kleine dingen, doet alles ten volle, verzamelt verhalen in
woord en beeld. Ze is helemaal weg van de natuur, creativiteit en kerst en kan niet zonder ontdekken en levenslust.
Toen ze vijfentwintig werd, viel haar wereld uit elkaar. Ze was opgebrand en leeg. De jaren erna waren een geschenk. Ze
leerde dat op de rem gaan staan wel degelijk brandstof voortbrengt en dat je de tijd daarin kunt vertrouwen. Dit is het verhaal van de schemering en groeipijnen en uit het donker kwam er licht.