Pirandello: een eigenzinnig genie

‘Het drama is in ons, wij zijn het drama!’
Luigi Pirandello (1867-1936)

Luigi Pirandello zag humor als echo van de tragiek. Hij is een van de belangrijkste schrijvers van de moderne Italiaanse literatuur. In 1934 kreeg hij de Nobelprijs voor zijn oeuvre dat bestaat uit originele romans, heel veel rare verhalen en vernieuwende, tragikomische toneelstukken.

Pirandello was geobsedeerd door de waanzin (zijn eigen zus en zijn vrouw waren al op jonge leeftijd gek geworden) en schreef over die waanzin als was en is het de werkelijkheid. 

Pirandello, kun je zeggen, schreef zoals M.C. Escher zijn tekeningen maakte. Helder, raadselachtig én komisch. 

Het werk van Pirandello is modern mediterraan. Heerlijk. Como la comida mediterranea, zoals een Spaanse kennis van schrijver Marc Schoorl het treffend uitdrukte: ‘Zoals het mediterrane eten.’
Pirandello doet dan ook denken aan de Spaanse dichter-denker Miguel de Unamuno. En aan de dichter Pessoa. Of de zo speelse Ionesco. (En een heel klein beetje aan Belcampo.) Maar ook aan modernen als Kafka en Beckett. Want ja, in dat rijtje hoort hij thuis.

‘Als praktische filosoof moderniseerde Pirandello het drama door het droge intellect om te zetten in pure hartstocht.’