Een heerweg naar Exoplaneten

Afstand. Het is een klassiek science fictionverhaal dat zich afspeelt in
een verre toekomst. De Amerikaanse vastelanden zijn opnieuw door
mensen in gebruik genomen en kennis van natuur en techniek heeft zich
tot nog groter hoogte ontwikkeld.
Het speelt zich af in de tijd dat het technisch ook mogelijk is
geworden om een koude fusie van waterstofkernen naar ijzer in stand
te houden met een gerichte reactie. Dat is dan de krachtbron voor
een blijvende eenparig toenemende snelheid van het ruimtevaartuig.
Door deze constante versnelling blijft dan binnen in het ruimtevaartuig
eenzelfde zwaartekracht bestaan als op aarde.
Door deze eenparige versnelling nadert het ruimtevaartuig echter ook
steeds meer de absolute snelheid. Volgens de moderne relativistische
natuurkunde zal daarbij dan een sterke tijdrek optreden. Daardoor
kunnen deze astronauten al na korte reistijd in de buurt van hun reisdoel
komen. Later kunnen zij op deze wijze weer in dezelfde korte tijd
terugkeren naar de aarde.
Voor de achterblijvers op aarde gelden deze voordelige maar moeilijk
voorstelbare tijdsverschijnselen echter niet. Jammerlijk voor hen moeten
zij wel generaties lang op de terugkeer van hun astronauten wachten.
Onverwachte ontwikkelingen hebben ertoe geleid dat op aarde
wijsheid tot de mensen gekomen is. Oorlogen worden niet meer gevoerd
en de mensen zijn in staat om heel lang te wachten op terugkeer van
ruimtevaarders. Deze keren terug met berichten waarvan de mensen
opkijken. Het zijn berichten die de mensen zekerheid geven.
De kern van het verhaal is dat door de blijvend toenemende snelheid
van de raket, de snelheid zo groot gaat worden dat de reizigers in
een andere tijdruimte gaan verkeren dan de mensen op aarde. Dat
is helemaal in overeenstemming met de geldende relativistische
natuurkunde.
De schrijver heeft met een Heerweg naar Exoplaneten getracht te
laten zien hoe onze mensen dat zouden kunnen beleven.