The Murmuring of the Artistic Multitude

In The Murmuring of the Artistic Multitude verdedigt kunstsocioloog Pascal Gielen de hypothese dat de geglobaliseerde kunstscene een ideale productie-eenheid voor economische uitbuiting is. De arbeidsethiek van de kunstwereld met zijn immer jonge dynamiek, vloeiende werkuren, projectmatige aanpak, tijdelijke of gewoonweg geen contracten en zijn grenzeloze energieke vrijheid is vandaag binnen de culturele industrie gekapitaliseerd en tot een standaard-productiemodel omgebouwd.In de roes van de creative cities en de creatieve industrie omarmen overheden dit postfordisctische werkmodel en sluiten zo naadloos aan bij de mondiaal heersende neoliberale markteconomie. 
in The Murmuring wordt een poging ondernomen om alternatieven aan te reiken. Gielen zoekt naar ingrediënten die de kunstwereld nodig heeft om haar eigen dynamiek en vrijheid te bewaren. dit boek is onderdeel van de door Gielen geïniteerde Fontys-serie 'Arts in Society'