Elisabeth

Doodsbang is Elisabeth voor de ‘geheime Staatspolizei’( Gestapo), die hard optreedt tegen de zogenaamde politieke en raciale volksvijanden van Duitsland. Via campagnes worden scholieren overgehaald om verdachte personen in eigen familie en vriendenkring aan te geven. Elisabeth is er nooit zeker van of dat haar eveneens zal overkomen. Ook omdat het op dat moment nog onzeker is of zij Joodse voorouders heeft; misschien is zij  dus geen zuivere Ariër. Dit gegeven zorgt zelfs voor een verbroken verloving. En dan krijgt ze een relatie met de Nederlandse Heini die vrijwillig naar Duitsland vertrekt om de Duitsers in eigen land te bestrijden. Al snel maakt hij deel uit van het ondergronds verzet. Na hun huwelijk (in 1945) besluit het stel om naar Nederland te vertrekken. Als Duitse vrouw moest Elisabeth zien te integreren in een land waar men haar als ‘de vijand’ beschouwde. 

De belangstelling voor de ervaringen van gewone Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog neemt de laatste jaren toe. Eerder werd vooral stilgestaan bij het leed dat Duitse soldaten in andere landen hebben veroorzaakt. Sinds kort wordt ook aandacht besteed aan de bedreigingen waarmee de Duitse burgerbevolking in eigen land te maken kreeg. In het boekje Elisabeth - Een jonge vrouw in nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog neemt Marola Sproet u mee in de belevingen van haar Duitse moeder tijdens de periode 1919 – 1950, een periode die zich zowel in Duitsland als Nederland afspeelt. Door de relatie van Elisabeth met Heini komt in deze biografie ook het Nederlandse verzet in Duitsland ter sprake, een fenomeen waarover nog maar weinig bekend is. 

Marola Sproet (Haarlem 1945) schreef eerder boeken, die gerelateerd zijn aan haar werk binnen de verslavingszorg en de zorg aan migrantenjeugd. “Elisabeth” is haar eerste biografie: “De vele interviews met mijn moeder en een gezamenlijke ‘memory trip naar Duitsland’ brachten een schat aan herinneringen op. Dat maakte het voor mij mogelijk om dit boekje te schrijven. Een  rijk boekje, mede dankzij het plaatsen van de ervaringen van mijn moeder tegen de maatschappelijke context en een breed scala aan fotomateriaal.”"