De prinses en de prediker

Vanaf 1918 (einde eerste Wereldoorlog) was de westerse wereld in verwarring; Nederland volgde in die verwarring. Veertig jaar later in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw was het zover. Het rommelde ineens in onze Nederlandse hoofden. Indië verloren rampspoed geboren; koffie en thee zouden die duurder worden? Het geloof is niet meer je dat. Het aantal kerkgangers liep schrikbarend terug door de koopzondag en het betaalde voetbal. De eerste damespolitieagenten, verschenen op straat. Een Vrouw hoort thuis te zijn bij haar gezin!
Een adventist in gebed zou weleens redding kunnen brengen. Hij liet lammen lopen en blinden zien. Duizenden kwamen naar hem luisteren. Osborn inde een knaak de man. Op het Haagsche Malieveld is ie miljonair geworden.
Met andere woorden; Nederland zocht zijn eigen zekerheid. Zekerheid betekent veiligheid. Wie leverde die veiligheid? Religieuze en politieke sekten zoals de CPN, ANTROPOSOFEN, JEHOVA’S, LOU DE PALINGBOER en niet te vergeten GEBEDSGENEZERS zoals Greet Hofmans en Osborn. Ook andere sekte-achtige groepen streden om de macht over religieus Nederland. Dit verhaal vertelt het verhaal van een aantal fictieve personen die ooit zo een gebedsgenezerssekte vormden. De sekteleden en hun profeet bleken dieven te zijn. Een profeet heeft een inkomen nodig en is ook maar een gewone profeet die brood eet. Brood kost geld; vandaar. De sekte uit het verhaal heeft ooit bestaan evenals haar sekteleden. In dit verhaal zijn alle namen en situaties verzonnen. De schrijver heeft destijds, als een eenvoudige jongen, een tijdje met de sekte opgetrokken. Lees zijn wederwaardigheden. Sommige zijn waar, de meeste zijn dat niet. Debbie Südmeier, die gore sloerie, heeft bestaan. Zij en niemand anders heeft de schrijver in zijn jeugdjaren lichamelijk volledig en ongegeneerd uitgewoond; de schrijver denkt aan die periode met plezier terug.