De witte dominicaan

De witte dominicaan verscheen als derde gerote roman van Gustav Meyrink. De dromerige beschrijvingen en de psychologische ontwikkelingslijn in dit boek kunnen wij beschouwen als hoogtepunten in Meyrinks oeuvre. Tegelijkertijd is De witte dominicaan een weergaloos verslag van Meyrinks eigen zoektocht. Op basis van zijn eigen ervaringen geeft de schrijver de veranderingen weer die de psyche van de mens ondergaat op weg naar bevrijding uit misleiding, (zelf)bedrog en de gevangenschap van het bloed. Het is de zoektocht naar de diepere zin van het leven, die Meyrink als geen ander doorgrondt. Op verrassende wijze beschrijft hij hoe de ikfiguur het ‘mens ken uzelf’ leert begrijpen. De consequente toepassing van dit sleutelwoord leidt de hoofdpersoon, Christof Duivenslag, trot een diep doorgronden van het bestaan in deze wereld, waarbij hij, door de consequentie van de liefde te aanvaarden, uiteindelijk ‘ingeschakeld wordt in de levende keten, die tot in de oneindigheid reikt.’