Little White Wonder

Ineens zijn ze daar in 1970, illegaal uitgebrachte platen met onbekend Dylan-materiaal, een niet eerder uitgebracht Stonesconcert, een over zes plaatkanten uitgesmeerd verslag van het festival in Kralingen. De gevestigde muziekindustrie staat op de achterste benen, de pers smult ervan en komt woorden tekort en de muziekliefhebber schaft ze in groten getale aan in boekhandels, smoezelige winkeltjes en op het Waterlooplein. Ondanks dat muziek een vooraanstaande rol inneemt in de sociaaleconomische omslag die vanaf de tweede helft van de jaren zestig in Nederland zijn intrede doet, blijft de opkomst van de zogenaamde witte plaat – waar alles bij elkaar komt – een onbeschreven hoofdstuk.

In Little White Wonder ontrafelt Charles Beterams de even adembenemende als door mysterie omgeven wereld achter die witte platen – ook wel bootlegs genoemd – aan de hand van teruggevonden archiefstukken, uniek beeldmateriaal en gesprekken met makers, distributeurs, bestrijders, kopers en andere directbetrokkenen die vaak voor het eerst hun verhaal doen. Een verhaal van gelouterde hippies en schuchtere studenten die de zaken volledig ondergronds en clandestien aanpakken tot de entrepreneurs die onbedoeld een lacune in de Nederlandse wetgeving blootleggen en – met toestemming van auteursrechtenorganisatie Stemra en zelfs een helpend handje vanuit Hilversum – hun allesbehalve koosjere platen geperst krijgen in Nederland en daarbuiten.

Little White Wonder is een eerbetoon aan hen die in een sterk veranderende samenleving het lef hebben gehad om – aan weerszijden van de wet – onontgonnen paden te betreden zonder zichzelf daarbij te ontzien. Hun voetafdruk is tot de dag van vandaag zichtbaar in een muziekwereld die veel toegankelijker is dan aan het einde van de jaren zestig voor ogen werd gehouden.

De eerste editie van 500 komt met een bonus 7inch met daarop exclusieve interviews over witte platen uit het rijke VPRO-archief.

Charles Beterams (1972) geeft sinds jaar en dag platen uit op het Tonefloat-label, handelt in elpees, singles en memorabilia en schrijft zo nu en dan een boek.

Over Pink Floyd In Nederland (2017) oordeelde OOR ‘Een boek waar drummer en bandarchivaris Nick Mason jaloers op zal zijn’.