Darrenslacht

‘Ik durf het jullie bijna niet te zeggen...’ Hij keek hen aan en besloot de waarheid te zeggen. ‘Ik wil niet dood, dat waren zijn laatste woorden.’

Na het onverwachte overlijden van het afdelingshoofd neurochirurgie heeft zijn opvolger, Floris van der Heijde, de ambitie om de cultuur op de afdeling grondig te hervormen. Als anoniem een klacht tegen hem wordt ingediend bij de vertrouwenspersoon van het ziekenhuis én een coassistent melding maakt van hoge sterftecijfers onder zijn patiënten, worden deze ambities spoedig op de proef gesteld. Zeker ook wanneer hij steeds meer in de ban raakt van een collega die in haar vrije tijd imker blijkt te zijn. En de coronapandemie inmiddels ook Nederland heeft bereikt.
Darrenslacht is de langverwachte vervolgroman van Robert Pierik, die eerder Snijgeil (2018) schreef. De auteur geeft met dit meeslepende verhaal over liefde, berouw en kunst een verrassende kijk op de mens die naar zingeving en levensgeluk zoekt in de hedendaagse ziekenhuiswereld, waarbij hij steeds in het midden laat wat nu feit is en wat fictie.

Dit schreef de pers over Pieriks debuut:

‘Snijgeil van chirurg Robert Pierik biedt een zeldzaam openhartige blik in het reilen en zeilen van een ziekenhuisafdeling en dat maakt het tot een vermakelijke en bijzondere debuutroman. Pierik schuwt controversiële onderwerpen niet, zoals de dramatische gevolgen van medische fouten en een verziekte werksfeer. Dat levert soms schokkende scènes op.’ (Medisch Contact)

‘Snijgeil is een vlot geschreven boek waarin een confronterende inkijk in de wereld van het snijdende metier wordt gegeven. Hoewel het verhaal op zichzelf als een huis staat en de goed opgebouwde spanning de nieuwsgierigheid voortdurend triggert, is Snijgeil meer dan een pageturner alleen. Een sterk debuut van een nieuwe schrijver op het Nederlandse literaire podium.’ (Nederlands Tijdschrift voor Heelkunde)

‘Ik laat de scheidslijn tussen feiten en fictie echter over aan de verbeelding, mijn voornaamste ambitie met Snijgeil was om een literaire roman te schrijven en de geest te prikkelen.’ (Algemeen Dagblad)