Haestighe ziekten en epidemieën

In de vroege middeleeuwen steekt de Zwarte Dood of de builenpest de kop op. 320 jaar lang zijn er uitbraken in onze contreien. De kruisvaarders brengen melaatsheid mee. Met de ratel in de hand trekken melaatsen rond om iedereen van hun komst te verwittigen. In leprozerieën wachten ze op hun gewisse dood. De zeelieden van Columbus importeren syfilis. Soldaten en rondtrekkende legerbenden verspreiden tyfus en dysenterie. In het noorden van Europa en onder de zeelui heerst scheurbuik. Door ergotisme of de kriebelziekte verliezen honderden mannen en vrouwen hun ledematen. Wanneer eind achttiende eeuw vaccinatie het pokkenprobleem inperkt, wordt tuberculose de ziekte van de jonge kunstenaar. Moeraskoorts of malaria (‘mal aria’ of slechte lucht) ondermijnt de levensduur, want ook in onze streken kwam die ziekte voor. De
Spaanse griepuitbraak na de Eerste Wereldoorlog kost naar schatting vijf miljoen mensen het leven. Hygiënische maatregelen bieden een antwoord op de vele epidemieën, maar in het midden van de twintigste eeuw zet een nieuwe ziekte de wereld in rep en roer: kinderverlamming.

Paul Broos, chirurg in ruste, houdt zich gepassioneerd bezig met de geschiedenis van de geneeskunde. Hij leert ons dat we altijd al kampten met dodelijke ziekten. Covid-19 is gewoon eentje in de rij van zovele andere (dodelijke) ziekten.