De kroniek van Adriaan

Korte samenvatting:

'De Kroniek van Adriaan' beschrijft het leven van Adrianus Wilhelmus Versteijne geboren op 6 mei 1884 in Oisterwijk, in een welgesteld gezin als tweede van tien kinderen. Opgegroeid in het katholieke Brabant ontworstelt hij zich geleidelijk aan zijn dominante vader en de druk van de Katholieke Kerk op de leden van het gezin. Hij vertrekt in 1910 naar Amsterdam waar hij Nellie Bosma leert kennen. Uit hun huwelijk worden vijf kinderen geboren. Aangezien hij door een faillissement van zijn vader zijn opleiding niet kon afmaken werkt hij overdag als timmerman, terwijl hij in de avonduren bouwkunde en boekhouden studeert.  
Na WO1 richt hij samen met anderen een bouw-coöperatie op, om tijdens het interbellum met een compagnon vervolgens een eigen bouwonderneming te gaan beginnen.
In WO2 zijn de eerste jaren in verhouding vrij rustig totdat in 1943 hun jongste zoon, Piet, door de Duitsers wordt opgepakt. Het weerhoudt Adriaan er niet van om door te gaan met het distribueren van valse persoonsbewijzen. Begin 1945 wordt Piet opnieuw opgepakt en als dwangarbeider per trein naar Duitsland afgevoerd.  Na enkele maanden weet hij samen met een maat te ontsnappen, waarna hij via een onderduikadres in Oost-Nederland, na de bevrijding, weer thuiskomt. 
In de jaren vijftig en zestig gaat Adriaan gewoon verder met bouwen. Helaas moet hun eigen gebouwde huis in Amsterdam-Noord afgebroken worden, want daar is het tracé van de nieuwe IJtunnel gepland.
De laatste jaren brengen zij door in een appartement in Tuindorp Oostzaan, waar Nellie begin jaren zeventig een beroerte krijgt en deels verlamd raakt. In november 1974 komt Adriaan door een val in de garage in het ziekenhuis terecht, waarna een nieuwe fase van onzekerheid en voortschrijdend inzicht aanbreekt, waarin hij antwoord hoopt te krijgen op nog enkele onbeantwoorde vragen en welke periode uiteindelijk culmineert in zijn laatste daad van onafhankelijkheid.