Tessa Treurniet en de reizende imker

Eenmaal onderweg richting Parijs namen haar heimelijke blikken toe. Hij werkte als een magneet op haar, ze kon haar ogen gewoonweg niet van hem afhouden. Soms voelde hij dat ze naar hem keek. Dan wierp hij haar glimlachend een veelbetekenende knipoog toe. Blozend als een biet keek ze dan snel voor zich, om even later weer als vanzelf haar hoofd stiekem zijn kant op te draaien. Hij was zeker een jaar of tien ouder dan zij, maar wat was hij knap. Niet in de zin van mooi, zeker geen adonis. Hij had een vrij forse neus en een gewelfd voorhoofd. Maar zijn helderblauwe ogen onder pikzwarte wenkbrauwen, zijn nonchalante krullende haardos, onverschillige baardje, mooie mond met volle lippen en een kaarsrecht wit gebit waarvan de hoektanden iets grappigs `vampierachtigs' hadden maakten dat hij gewoon een super aantrekkelijke kop had...