De publieke betekenis van pedagogisch denken en handelen

Als er binnen het domein van opvoeding, onderwijs en vorming één tendens is die niet kan worden ontkend, dan is het wel dat het pedagogische denken en handelen de laatste jaren steeds meer aan een proces van toenemende technologisering onderhevig is geworden. Hiermee wordt bedoeld dat het antwoord op pedagogische vragen en dagdagelijkse probleemsituaties tegenwoordig niet alleen op voorhand vast lijkt te liggen, maar ook dat het steeds meer zogenaamde experts zijn die aanspraak maken op het correcte en effectieve antwoord op deze problemen. Ondanks het persistente karakter van deze evolutie hebben zowel wijsgerig als historisch pedagogen zich steeds ingezet om er een kritisch weerwoord tegen te vinden. Eén van die weerwoorden, namelijk ‘het publieke’, werd het centrale thema van de Landelijke Pedagogendag 2009. Uit de verschillende in deze bundel opgenomen bijdragen blijkt enerzijds duidelijk dat de notie van ‘het publieke’ een krachtdadig instrument is om de reductie van het pedagogisch denken en handelen tot een verzameling van eenvoudig toe te passen technieken in vraag te stellen. Anderzijds tonen de verschillende bijdragen ook dat we niet kunnen spreken over hét publieke, maar dat er eerder sprake is van een continuüm van perspectieven waarbij het publieke nu eens gelijkgesteld wordt aan de publieke ruimte waarbinnen jongeren voorbereid moeten worden op het leven in de samenleving en dan weer verduidelijkt wordt als die ruimte waarbinnen bepaalde maatschappelijke structuren en denkpatronen bevraagd en ontmoetingen met het andere mogelijk worden.