Het zusje van de bruid

'In een doorweekt hemd zat ze op haar knieën voor de wc, slierten haar plakten aan haar gezicht. Ze had een fles in haar hand. Ze kotste en nam een slok. Haar hoofd sloeg voorover tegen de wc-pot, er rolde iets over de grond. Het was een tand, haar linkerhoektand. Ik pakte de tand en deed hem in mijn mond. Iemand had mij ooit verteld dat tanden terug geplaatst kunnen worden als je ze meteen in je mond doet.'

Na een reeks mislukte liefdes met onder meer een gravin en een oudere getrouwde vrouw, ontmoet Joris van Casteren op een bruiloft een vrouw die hem intrigeert. Zij is de jongste dochter van een Shell-directeur, en even briljant als zelfdestructief. Ze verkoopt haar huis in Londen om zich met Van Casteren in een kapitaal pand aan een Amsterdamse gracht te vestigen. Terwijl hij zich verdiept in de merkwaardige geschiedenis van het huis en de levens van vroegere bewoners, richt zij zich drinkend, snuivend en spuitend te gronde.

Het zusje van de bruid is het geanonimiseerde verslag van een krankzinnige periode uit het leven van schrijver Joris van Casteren, waarin hij getuige was van de grondige zelfvernietiging van de jonge vrouw met wie hij samenwoonde. In zijn eigenzinnige, alom bejubelde mengvorm van reportage, autobiografie en geschiedschrijving reconstrueert Van Casteren de huiveringwekkende relatie tussen twee jonge mensen die elkaar nooit zullen weten te bereiken. Het is een fascinerend portret van een gedoemde liefde aan het begin van de eenentwintigste eeuw.