Vuurtaal spuwen

De schrijver en beeldende kunstenaar Marcel van Maele (1931–2009) bekleedt een aparte positie in het Vlaamse culturele landschap. Hij was onder meer medeoprichter van het experimentele periodiek Labris en werkte mee aan het modernistische blad De Tafelronde. Met de dominante strekkingen in het poëzielandschap van zijn tijd had hij weinig uitstaans en ook aan modieuze tendensen liet hij zich weinig gelegen liggen. Hij distantieerde zich van artistieke groepsverbanden en profileerde zich veeleer als een anarchistische cavalier seul. Niet alleen de literaire persoonlijkheid maar ook de beeldende kunstenaar Van Maele legde een tegendraads parcours af in het culturele leven van de jaren 1950 tot het begin van de eenentwintigste eeuw.

Soetja (1956) is het literaire debuut van Van Maele. Tot Winteralbum (1970) publiceerde de auteur, al dan niet in samenwerking met andere dichters (Max Kazan) en vertalers (Freddy de Vree en Maddy Buysse), dertien dichtbundels. De teksteditie presenteert alle gebundelde gedichten uit deze periode van Van Maeles schrijverschap.

Met flarden moed en stapels gebreken,

een rusteloos lied dat de monden voedt,

heb ik een vlag in het stenen hart van de stad geplant.

De urgentie van Van Maeles poëzie staat ook vandaag nog buiten kijf. In de inleiding van de auteursbloemlezing Krassen in wat was (2001) noteert Bart Vonck: ‘Wie zal zeggen of Marcel van Maele “te vroeg gekomen” of "te laat geboren" is? […] Ik lees hem en weet dat het poëtische – en dus (!) kritische – zelfbewustzijn van de “luistervink” brandend actueel is en precies daarom niet van tel in deze “hoogdravende” maatschappij die zich rondom “het vervellen van de verveling” te pletter organiseert’. Met deze deeleditie wordt het vroege dichtwerk van Van Maele opnieuw beschikbaar gesteld.

De reeks 'Experimentele Literatuur in Vlaanderen' wil het werk van Vlaamse auteurs na de Tweede Wereldoorlog en in het bijzonder de literaire productie in de jaren vijftig en zestig opnieuw onder de aandacht brengen. De klemtoon ligt op schrijvers die tot de groepen rond Tijd en Mens, De Tafelronde, Gard Sivik en andere avant-gardeperiodieken in die periode worden gerekend. Na Naakt als glas. De Tijd en Mens-poëzie van Albert Bontridder en Wie de letters breekt. Poëzie en proza van Marcel Wauters (1950–1969) is de editie Van Maele het derde deel.