Art is like religion

Aan de hand van schitterend voorgeselecteerd beeldmateriaal uit magazines en tijdschriften, super gedetailleerd uitknippen; weloverwogen assembleren en combineren van verschillende, soms volstrekt tegengestelde componenten; minutieus verlijmen alsook vlijmscherp ironisch taalgebruik in titels en teksten, produceert beeldend kunstenaar Jos Deenen (1956) jaar in jaar uit een grote flow onverwisselbare kunstwerken.

Deenen sluit nauw aan bij de roemruchte collagetradities van kunststromingen als Dada, het Surrealisme en de Engelse Pop Art. De soms ook bewust erotische kunstwerken worden gekenmerkt door ingenieus compositiegevoel. Soms is het alsof hij het blasfemische, scabreuze en vileine van Félicien Rops, Georg Grosz, Karl Kraus, John Heartfield, Luis Bunuel, Henry Miller en Pier Paolo Pasolini een nieuwe, geactualiseerde adem geeft. Vooral als hij op zijn recente collages de letterlijk en figuurlijk halfslachtige houding van bijvoorbeeld de VS, het Vaticaan of de Media op de korrel neemt. Tezelfdertijd blaast hij nu en dan op onnavolgbare wijze een oud gezegde of spreek-woord als 'de hond in de pot vinden' ander leven in. Met zichtbaar genoegen manipuleert Deenen iedere keer weer op originele wijze argeloze kijkers. Het intieme en particuliere vermengt hij, in doordachte, schalks gemonteerde beelden en ontmaskerende, trefzekere woorden, bewust met het algemene en openbare.
De drang om te kijken wordt soms onderdeel van het kunstwerk. Jos Deenen speelt namelijk herhaaldelijk en opzettelijk met camerastandpunten en zichtlijnen. Hij weet het af en toe zo te draaien dat toeschouwers bij wijze van spreken in de rol van 'medeplichtige'
voyeurs worden 'geplaatst' of 'gecast'.