En als de dood nu niet het ergste blijkt?

Bauke Kappers, van 1983 tot juli 2002 televisieregisseur van onder meer Jules Unlimited, Twaalf Steden Dertien Ongelukken en Twee Meter Sessies, krijgt eind 2002 op zijn 50e een beroerte.
Deze ramp met als restschade een eenzijdige verlamming, verandert zijn werkzame en privéleven ingrijpend.

Dat geldt evenzeer voor zijn vrouw, Jaska de Bree, sociaal pedagoog, docente Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) aan diverse hogescholen en auteur van zes SPH-studieboeken.

In het eerste deel ‘De Ramp’, beschrijft zij op indringende wijze hun beider worsteling om met Bauke’s invaliditeit en hun daardoor totaal uit balans geraakte relatie om te gaan. En hoe Bauke na 14 jaar de handdoek in de ring gooit en om euthanasie vraagt en krijgt.

In het laatste deel ‘De Afsluiting’, eindigt zij verrassend met een kijk
op deze ramp vanuit een spiritueel perspectief. Voor wie ervoor open wil staan.

Het nawoord is aan Tasmir, een van haar gidsen uit de geestelijke wereld.