Witheet nadert de ijsberg

De eerste gedichten van Andreas Oosthoek verschenen  
- sporadisch, in tijdschriften - meer dan een halve eeuw 
geleden. Zijn eerste bundel De bladen terug werd in 1987 gepubliceerd. Daarna kwamen nog drie kleinere bundels tot stand, steeds op aandringen van buitenaf. Trouw aan het adagium 'Niets te zeer' was de dichter moeilijk tot 
verdere publicatie te bewegen. Hoe respectabel deze te-
rughoudendheid ook moge zijn, voor de lezers en dan 
vooral de poëzielezers, zou het een gemis zijn als deze 
sprankelende, speelse en in hun taalgebruik betoveren-
de gedichten op een Zeeuwse zolder zouden verstoffen. 
De Zeeuw en wereldburger Andreas Oosthoek was al 
als jongen geïntrigeerd door de grote wereld óver de dijk. 
Hij wordt op zijn elfde jaar een leergierig internaats kind, 
verlaat - tijdelijk - de Zeeuwse klei, passeert de heuvels, 
ontdekt Parijs, Europa en de wereld, met name Azië en 
keert steeds terug op zijn geboortegrond, het land dat 
hij in zijn roman Het relaas van Solle zo indrukwekkend 
heeft beschreven. 
De rijkdom van Oosthoeks poëzie is veelomvattend. 
Zijn beelden en kleuren, etsen uit de geschiedenis en 
nauurtaferelen, de poëtische studies van veranderingen 
van  mensen  en  landen,  zijn  vermogen  om  met  enke-
le woorden een hele wereld op te roepen, is in de he-
dendaagse  Nederlandse  poëzie  ongeëvenaard. 
Witheet nadert  de  ijsberg verzamelt  een  keuze  uit  Oosthoeks poëzie, geschreven vanaf 1959.
Een aanbeveling van de uitgever in de woorden van 
de oude Duitse dichter Lichtenberg: 'Wie twee broeken 
heeft, zou een ervan te gelde moeten maken en deze ge-
dichten kopen!'