Laura

Het was eind juli 2014 toen ze voorbij kwam op mijn Facebook.
 
Laura: een mooie, maar tegelijkertijd zwaar getraumatiseerde hond. Haar verleden in Spanje had vele littekens op haar ziel gekerfd. Vertrouwen in de mensheid had ze niet meer.

Haar ogen weerspiegelden haar verhaal: ze straalden verdriet uit.
 
We besloten informatie over haar in te winnen. We overlegden, kregen een huisbezoek en  werden haar opvanggezin. 

Niet veel later stond ze bij ons op de stoep. Haar staart hield ze strak tegen haar buik. Het liefst lag ze onder tafel onzichtbaar te zijn en elke stap was een doel op zich. Blaffen deed ze niet. Waren haar stembanden doorgesneden? 

Gelukkig vond ze onze Portugese Senna en Spaanse Beau wél erg interessant. Maar daarnaast was er ook nog zoveel spannend en vooral héél erg eng.

Met regelmaat schreef ik op Facebook een dialoog tussen Laura en mij. Waargebeurde situaties. Soms met een knipoog, soms met verdriet.

 Laura  is een boek dat gaat over acceptatie en overwinnen. Over nieuwe dingen ontdekken en het geluk mogen toelachen. Het gaat over verdrietig mogen zijn en uiteindelijk 

...over het vinden van een voor-altijd-thuis.