Derbyboek

Rijk tegen arm. 'Gewoon' tegen 'tikje voornaam'. De stad tegen de provincie. Tuurlijk is het sfeertje opgeklopt. De cliché's zijn even versleten als de grasmat na het seizoen. Maar Cambuur heeft kunstgras, en Heerenveen zoden. 
De derby is nog altijd een nachtmerrie voor de één en een feest voor de ander.

Vierenzestig keer hebben ze tegen elkaar gespeeld. In 1990 hingen ze bij Heerenveen na promotie opgelucht het spandoek op met de tekst: 'nooit weer Cambuur', om het jaar erop direct weer te degraderen.  Het antwoord van 058 liet dertien jaar op zich wachten, en kwam uiteindelijk op 1 mei 2013: 'Guess who's back'. 

In het Cambuurstadion staan de krakende tribunes bol van de passie en strijd, terwijl het Abe Lenstra Stadion op zijn beste momenten de sfeer ademt van een kolkend theater, maar waar vaak ook beheerst applaus klinkt van het bioscooppubliek en dagjesvolk, gewapend met kussentjes en koffiekannen.
Wat hoor je bij Heerenveen als een horde Cambuursupporters arriveert? 'Open dag bij de Marwei zeker'. En wat zeggen ze bij Cambuur als een volle Heerenveenbus in Leeuwarden arriveert? 'De Ankers hebben al hun relaties mee'.

In 0513 staat slechts een handje vol mensen het team aan te moedigen bij de trainingen, 'want de meesten hebben wérk. Liever een boer uit Heerenveen dan een pauper uit DKV', zeggen ze daar. 'Het raakt het Thialf-publiek niet in het hart', zegt de Cambuurfan. '