Krentenkoppen

In het huis van zijn opa en oma kan Ties altijd terecht. Oma weet weliswaar niet meer wie hij is of wat hij komt doen, maar laat hem desondanks hartelijk binnen. Opa zit in zijn stoel, oma op de bank en Ties zit ertussenin te kijken en te luisteren. Dan komt zijn opa in het ziekenhuis terecht en moet oma naar een verzorgingstehuis. Tegen haar wil in komt ze tussen de krentenkoppen te zitten. Aldaar achtervolgt ze haar lotgenoten door de gangen, verzet ze zich vastberaden tegen de ingedutte sfeer en danst ze vrolijk met het plaatselijke clowntje. ‘Ja, ik dacht: ik zal maar meedoen, anders staat dat mens ook zo voor gek.’
In Krentenkoppen zijn de bezoeken van Ties aan zijn opa en oma verzameld. Hij documenteert hun aftakeling op humoristische maar eerlijke wijze. Het resultaat is een scherp geobserveerd en ontwapenend verhaal, even tragisch als hartverwarmend.




‘Oma krijgt van de dokter goeie zalf,’ zegt opa. ‘Iedere avond voor ze gaat slapen moet ze daar d’r benen eventjes mee insmeren. Vooral d’r onderbenen, want die zijn hartstikke droog. Gisterenavond ga ik naar d’r kamertje, ik zeg: “Die tube die ligt in het bovenste laatje van jouw nachtkastje, daar moete oe benen mee insmeren.” Nou, ik ga mijn pyjama aantrekken en mezelf nog een beetje scheren in de badkamer. Kom ik terug, zit ze op d’r bed. Wat denk je?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Had ze d’r benen ingesmeerd met tandpasta.’ ‘Ja,’ zegt oma. ‘Das lekker fris.’ Opa buigt naar voren. ‘Tandenpasta, mevrouw, is voor op oe tanden.’ ‘Nou, als da goed is voor oe tanden, dan is da ook goed voor de rest.’ Opa kijkt oma hoofdschuddend aan. ‘Gè bent gek gij… Knettergek.’