Mijn lief mijn leed

Clyde Roël Lo A Njoe (in 1948 op Aruba geboren uit Surinaamse ouders) debuteert in 1982 als dichter met de bundel Dansen / Baliamentu, twee jaar later gevolgd door gedichten in Doodverf. Zijn derde poëziepublicatie Echolood dateert van 1989. Ondanks dit bescheiden oeuvre wordt Clyde R. Lo A Njoe als dichter alom gewaardeerd in het Nederlandse taalgebied, m.n. in Vlaanderen, Suriname en de Nederlandse Antillen. Sindsdien verwerft hij wereldwijde bekendheid als beeldend kunstenaar, o.a. als medeontwerper en schilder van het Orakelkunstuurwerk van Holland-Nagasaki Village in Nagasaki, Japan én van het monument van de nieuwe basiliek van de Virgen de Guadalupe (met het contemporaine Aztekencalendarium) in Mexico City. Toch is hij al die jaren ook blijven dichten. Zoals het in Dansen / Baliamentu gaat om dans (de meeste gedichten hebben een dans in de titel: tarantella, salsa, bolero), zo is in Mijn lief mijn leed muziek een rode draad. De in de bundel verzamelde gedichten, waarin vaak de woorden lief en leed weerklinken als een refrein, bevatten alle citaten uit liedteksten, van Otis Redding tot L'amour de moy, van Jacques Brel tot Fly me to the moon, van Hildegard Knef tot Hey Joe, van het Arubaanse volkslied tot een volksliedje uit Suriname.
Zo worden in deze gedichten alledaagse, voor het grote publiek zeer herkenbare liedjes uit een mondiaal spectrum fragmentarisch geïntegreerd: passages als de directe inspiratiebron, maar des te vaker als het associatieve referentiekader voor deze 24 gedichten.
De met een smartphone te lezen QR-code op het omslag verwijst naar een menu met chronologisch alle geciteerde nummers in beeld en geluid.