Het open hart

Het hart is niet alleen een orgaan dat precies en gestaag ongeveer vijf liter bloed door ons lichaam pompt. Recente onderzoekingen tonen aan dat het hart 'intelligent' is, en ook het brein kan sturen in plaats van altijd omgekeerd. Het elektromagnetisch veld geproduceerd door de hartslag is duizenden malen sterker dan de fijne corticale velden, doordringt alle cellen van het lichaam én strekt zich uit tot voorbij de lichaamsgrens. Dit veld is niet alleen een ritmisch fenomeen, maar kan intelligente beslissingen doorseinen naar alle cellen en hun omgeving.

In alle spirituele tradities speelt het hart een belangrijke rol. Al deze hartmetaforen wijzen naar een dieperliggend, geestelijk aspect van het hart. De centrale kenmerken van de hartmetaforiek bezongen door deze tradities worden gehoord en vergeleken. Hierbij komen aan bod het Oude Egypte, de Kabbalah, de Christelijke mystiek, het Soefisme, het Boeddhisme en het Taoïsme. 

De auteur laat meerdere bestaanslagen van het hart spreken. Hierbij wordt wat mystici over het hart schrijven en wat de hedendaagse wetenschappen aanreiken vergeleken. Dergelijke inzichten kunnen licht werpen op het openen van het hart.

Een levend contact met het goede hart bevordert niet enkel de fysieke gezondheid en de schone uitstraling, maar ook de ware vrede van de geest die zich inzet om het lijden van alle andere wezens weg te nemen. Een geest die allen het hoogste geluk toewenst.

Met oorspronkelijke citaten uit de teksten en de belangrijkste bronnen van genoemde tradities.

Een studie over de kennis van het hart in de verschillende spirituele tradities, zoals het Oude Egypte, de Kabbalah, de Christelijke mystiek, het Soefisme, het Boeddhisme en het Taoïsme, maar ook in neurocardiologie en biofeedback.


Wim van den Dungen (1961), geboren in Antwerpen, studeerde economie en filosofie. Hij promoveerde tot Master in de Wijsbegeerte op een proefschrift over de relatie tussen rationaliteit en irrationaliteit. Aanvullend studeerde hij Sociologie van de Muziek, Esthetica van de Muziek, Middelegyptisch, Middelnederlands en Sanskriet. Tevens begon hij yoga te beoefenen. Centraal voor hem staat de relatie tussen filosofie en mystiek. 

Om te kunnen blijven filosoferen, werd in 1990 zijn werk in een personenvennootschap ondergebracht. Steeds de 'vrije studie' (Multatuli) indachtig, bleef het zo relatief vrij van die actoren die voornamelijk instrumenteel en strategisch handelen.

Zijn teksten verschenen vanaf 1996 op het internet. Vanaf 2002 wordt het filosofisch werk, en de studies die het onderbouwen, verspreid via www.sofiatopia.org. In 2006, nà decennia van spiritueel zoeken, werd Wim boeddhist. In 2012 werd Kritiek van een Metafysica van het Proces geschreven. In deze tekst krijgt het onherleidbaar karakter van de operatoren materie (hardware), informatie (software) en bewustzijn (userware) vorm en werd een lange periode afgesloten. Daarna nam Wim zijn jeugdpassie, de muzikale compositie, weer op en worden zijn teksten geschreven in contrapunt met de creativiteit van een amateur in de muziek.