Ik wil mijn kind terug

Op jonge leeftijd vluchtte Miriam met haar familie vanuit Irak naar Nederland. Zij groeide op in een provinciestadje, ergens in Zeeland. Na een verhuizing naar de Randstad, ontmoette zij een dertien jaar oudere landgenoot. Zij viel meteen voor zijn charmes en mooie beloften.

's Nachts droomde zij van een witte bruidsjapon; binnen drie maanden was zij met hem getrouwd. Vanaf dat moment veran-derde haar onbezorgde leventje vol meisjesdromen in een horror-scenario vol intimidaties en bedreigingen.

Al snel raakte zij zwanger, pleegde stiekem abortus, werd op-nieuw zwanger, kreeg een zoon, werd geïntimideerd en bedreigd, droeg tegen haar zin in een hoofddoek en ontsnapte op het nippertje aan de dood. 

Na de scheiding ontvoerde haar ex-man, samen met de vrouw met wie hij ook bleek te zijn getrouwd, de toen negen maanden oude baby naar Irak. Speurtochten, door familieleden en Interpol, leverden niets op. Sindsdien woont zij ergens in Nederland op een geheim adres. En denkt zij elke minuut van de dag aan haar zoontje. En stelt zij zichzelf regelmatig de vraag: Waarom leef ik eigenlijk nog?